“Mijn hond is overleden, en ik mis hem nog elke dag. Het voelde haast alsof een deel van mij wegviel toen mijn hond dood ging.”
Rouwen om het verlies van een hond is iets waar vrijwel alle baasjes mee te maken krijgen in hun leven. Het verlies van een huisdier kan een stuk heftiger zijn voor de eigenaar én andere familieleden dan verwacht.
Dit artikel helpt je inzicht krijgen in het omgaan met het verlies van een hond, maar de principes kunnen worden toegepast op vrijwel alle soorten huisdieren.
Rouwfases Na Overlijden Hond
Rouwen is een zeer persoonlijk en moeilijk proces. Hoe je precies omgaat met het rouwen om een huisdier zal verschillend zijn voor iedereen, maar er zijn wel gelijkenissen en patronen te herkennen. Over het algemeen zijn dit de fases van rouw na de dood van een hond:
- Ontkenning: “Het is niet gebeurd, het is niet echt!”
- Boosheid: “Waarom moest dit juist mijn hond overkomen?!”
- Onderhandelen: “Als ik nou maar eerder naar de dierenarts was gegaan.”
- Depressie: “Het is allemaal mijn fout dat hij/zij er niet meer is.”
- Acceptatie: “Verlies van een huisdier is een onvermijdbaar onderdeel van het leven.”
Hoe snel je door de fases zal gaan zal afhankelijk zijn van veel factoren. Niet alle hondenbezitters zullen op dezelfde manier omgaan met het verlies van hun trouwe viervoeter. Het is ook goed mogelijk dat je in het rouwproces één of twee fases over slaat of er juist nooit aan toe komt.
Zoals eerder vermeld zijn de bovengenoemde rouwfases slechts een generalisatie. Hoe jij het missen van je hond ervaart, is wellicht helemaal niet in zulke algemene rouwfasen te vatten. Wellicht kom je net terug van de dierenarts, en voel je vooral leegheid.
Sterker nog, het is vrij normaal om een gevoel van intense leegheid of een verdoofd gevoel te hebben direct na het verlies van je trouwe maatje. Daarbij maakt het weinig uit onder welke omstandigheden je huisdier is overleden.
Dit is een normale reactie als iemand die we lief hebben ons ontvalt: jouw hersenen proberen je op dat moment te beschermen tegen overweldigende emoties die los komen. Deze zullen pas op een later moment, met horten en stoten, langzaam los komen.
Omgaan Met Het Verlies Van Een Huisdier
Sommigen raken overweldigd door verdiet. Anderen zullen afleiding zoeken door snel een nieuwe puppy te adopteren. Iedereen heeft zijn eigen mechanisme om om te gaan met de dood van een hond. Het missen van je trouwe vriend zal moeilijk zijn, en het verwerken van het verlies kost tijd.
Omgaan met de dood van een huisdier gaat vooral over de mogelijkheid om je gevoelens te kunnen uiten. We willen je wat handvatten geven om te helpen in het rouwverwerkingsproces. Hopelijk zullen enkele van onderstaande ideeën jouw familie helpen de dood van je maatje te accepteren, hoe moeilijk het ook zal zijn.
Een Hondenbegrafenis Of Hondencrematie
Er zijn veel mogelijkheden om een uitvaart voor je hond te verzorgen, zowel begrafenissen als crematies. Op deze manier kunnen jijzelf en je familie een laatste groet brengen aan je trouwe viervoeter op een mooie manier.
Ceremonies als deze geven veelal afsluiting en steun aan de baasjes van het dier.
In de vroege fases van rouw kan het houden van een uitvaart een grote steun zijn. Mensen in je directe omgeving zullen je bijstaan in het verlies tijdens de ceremonie. Een hondenbegrafenis of hondencrematie wordt steeds gewoner. Kijk maar eens hier naar de mogelijkheden.
Na afloop van de plechtigheid voor je hond, is de volgende logische stap het maken van een gedenksteen voor je overleden hond, of het uitkiezen van een hondenurn. Er zijn veel mogelijkheden op dit gebied.
Een Gedenkteken Maken
Een klein herdenkingsmonument kan een groot verschil maken. Het geeft je iets tastbaars om je hond mee te herinneren. Je kan nu naar een fysieke plek om stil te zijn bij zijn afwezigheid.
Gedenkstenen, urnen of een simpele foto neerzetten zijn manieren om rouwverwerking een gezicht te geven.
Het is ook een object om het gesprek over je huisdier te starten. Omdat in het drukke dagelijkse leven deze gedachten toch al snel bij jezelf houd. Praten over het missen van een hond is soms lastig. Hierdoor kan het rouwproces onnodig langer duren.
Wat een monument je geeft, is een fysieke plek om te gedenken, goede herinneringen op te halen, maar ook simpelweg om even stil te zijn met je gedachten. Dit is het geval bij mensen, maar ook honden en andere huisdieren.
Wacht Met Een Nieuwe Puppy Adopteren
Voor veel rouwende baasjes is de eerste manier om het verlies te vergeten het adopteren van een nieuwe hond. Normaal gesproken een jonge puppy, een veel speelsere en levendige versie van de oude hond die al die jaren deel uitmaakte van de familie.
Hoewel dit een normale reactie is, is het waarschijnlijk verstandiger om even te wachten met het introduceren van een puppy.
Het is niet ongewoon dat baasjes de rouw projecteren op de nieuwe puppy. En ik hoor je denken: “Zoiets zou ik nooit doen, dat klinkt volslagen idioot!”. Dat snappen we, maar het gebeurt vaak onbewust toch (zonder dat je het door hebt). Je zal namelijk snel het gedrag van de puppy gaan vergelijken met de overleden hond.
Hierom is het belangrijk te overleggen met andere gezinsleden binnen je huishouden. Is iedereen er klaar voor om een nieuwe hond te adopteren uit het asiel? De adoptie van een pup is namelijk zelden een individuele keuze. Overweeg hierbij ook het gedrag van eventuele andere huisdieren. Merk je dat ze de overleden hond nog altijd missen? Wacht altijd tot iedereen er klaar voor is om een nieuwe fase in te gaan.
Adopteer alleen een nieuwe puppy wanneer iedereen in je gezin er klaar voor is.
Praat Over De Mooie Herinneringen
Net als bij overleden mensen helpt het ook bij overleden honden om vooral de mooie herinneringen te koesteren. Onthoud die mooie vakantie aan het strand, die ene kerst dat je hond de boom omver rende in zijn speelsheid. Onthoud de knuffels, de rituelen, de kwispelende staart. Alles wat mooi was aan jullie tijd samen.
Praat met je familie en vrienden over die keer dat je de hond een nieuw trucje leerde. Of wanneer hij er voor je was toen je verdrietig was. Hoe je de wandelingen in het park mist. Er zijn zoveel mooie momenten om terug te halen!
Er is wetenschappelijk onderzoek dat suggereert dat praten over het verlies helpt. Daarbij moet de focus liggen op de ervaringen die je samen hebt gehad. Dit is dus zeker iets wat je vaker moet proberen te doen de komende tijd.
Houd Bestaande Routines Vast
De kans is groot dat je nog andere huisdieren hebt. Hoewel deze dieren ook zullen moeten wennen aan de afwezigheid van de hond, is het essentieel om oude routines te behouden, direct na het moment dat je huisdier is overleden. Dit houd het volgende in:
- Andere hond(en) uitlaten op exact hetzelfde moment als voorheen via dezelfde routes als eerst;
- Voeren en slapen op dezelfde plek in huis op dezelfde momenten van de dag;
- Spelen en aandacht doorzetten zoals je altijd al deed, vermijd overdreven veel aandacht.
Er zijn nog meer voorbeelden in dit zelfde rijtje, maar je snapt het idee. Verander je routines niet omdat er een lid van de roedel is weggevallen. Het zal de andere honden (en andere huisdieren) alleen maar verder in verwarring brengen. Ook kan het zorgen voor langdurige gedragsproblemen, wat je natuurlijk koste wat het kost wil voorkomen.
Gun Jezelf De Kans Om Te Huilen
Het opkroppen van emoties is het onverstandigste wat je kunt doen. Het kan je langdurig psychologische schade opleveren.
Door jezelf de kans te geven om te huilen om een verlies, komen de emoties naar buiten.
Je weet zelf het beste wanneer je het even moeilijk hebt. Vaak is dit wanneer iets je herinnerd aan je overleden hond, of wanneer je iets van hem/haar herkend in andere honden.
Het kan natuurlijk oncomfortabel zijn om je emoties te tonen en over je hond te praten met de mensen om je heen. Dit is waarom professionele rouwverwerking of praten met lotgenoten kan helpen. Overweeg dit dan ook als een realistische optie, het is absoluut niet overdreven.
Overweeg Gerichte Rouwverwerking
Hoewel de meeste mensen dit niet nodig zullen hebben, kan rouwhulp van een professional zeker een goede manier zijn om het verlies een plek te geven. Ook praten met lotgenoten kan hierin helpen. Wanneer je niemand hebt om je verhaal kwijt te raken, kan dit een goed alternatief zijn.
Zeker wanneer je complexe emotionele problemen herkent als gevolg van rouw, kan een professional absoluut behulpzaam zijn. Ook om het verlies van een huisdier kan je bij dit soort mensen terecht. De emotionele bagage is vaak erg vergelijkbaar.
Wanneer je dit een té grote stap vind (en dat is begrijpelijk), kan je natuurlijk ook online naar lotgenoten zoeken, of mensen die naar je verhaal willen luisteren. Een chatgroep, Facebook groep, forum of website voor lotgenoten kan een wereld van verschil betekenen. Dit soort hulp is een stuk toegankelijker voor de meeste mensen.
Je Overleden Hond Missen
We hebben je enkele handvatten gegeven om het verlies van je hond te verwerken. Het is slechts de start van een lange en moeilijke weg. Verwacht niet dat je de woorden “Ik mis mijn hond” nooit meer zal zeggen na het toepassen van de adviezen in dit artikel.
Blijven praten over het verlies, de mooie herinneringen, maar ook je plannen voor de toekomst (wat zou je in de gedachte van je overleden viervoeter nog eens willen doen?) kunnen hierin allemaal helpen.
Het zal je verbazen hoeveel mensen er zijn die rouwen om hun hond, deze mensen zijn ook online in grote getale te vinden. Er is altijd wel een behulpzame community die je wil verwelkomen op het internet. Vooral wanneer het aankomt op gevoelige onderwerpen als deze.
Het missen van een geliefde, of het nu gaat om een mens of een hond, is een moeilijk maar natuurlijk proces. Onthoud de fases van rouw, welke je kunnen helpen bij het begrijpen van je gedachten. We wensen je alle kracht van de wereld om het verlies van je hond een plekje in je hart te geven.
Wij hebben maandag 1mei ons lieve toke een berner sennen moeten laten inslapen. Ik wil eetst mijn verdriet verwerken en de tijd nemen terwijl mojn man al opzoek is naar een pup om de leegte te vullen. Hoe kan ik hem overhalen om een tijd te wachten hiermee. Fijn artikel wat jullie gemaakt hebbrn. Grt odette
Hallo Odette, gecondoleerd met uw Berner senner.
Wij hebben vannacht onze kat na 11 jaar verloren en reageren precies andersom. Ik vind het verschrikkelijk confronterend dat haar bakjes onaangeroerd blijven, er geen katje in en uit loopt en al haar ligplekjes leeg blijven. Het liefst zou ik vandaag nog naar het asiel gaan om daar een ander dier mee te nemen zodat mijn aandacht verlegd is. Al betwijfel ik of de leegte daadwerkelijk zou verdwijnen, het andere dier is nu eenmaal niet degene die we hebben verloren en die ik zo verschrikkelijk mis.
Hoe u uw man kunt overtuigen weet ik niet. Maar ik wens u veel sterkte met het gemis. Vriendelijke groeten, een verloren baasje
Zo net voor de kerst, de leegte het gemis! Mijn lieve luna moeten missen was zo n lieve malteser, ze volgde me overal, ik roep haar nog steeds ben nog nooit echt alleen geweest, ik ben zo erg verdrietig maar had geen andere keuze, haar pijn laten lijden verdiende ze niet, ze was bijna 11 jaar
Mijn hondje Norgie heb ik geadopteerd, toen hij 8 weken was 9gevonden als pup van 1 uur oud in de berm in Norg Drenthe).Daarvandaan de naam Norgie. Met veel verdriet heb ik Norgie op Woensdag 16 Febr. dit jaar op de leeftijd van 15 jaar in moeten laten slapen vanwege ernstige vorm hartfalen. Ik ben er de hele tijd bij geweest, heb hem geknuffeld, en met hem gepraat, tot het laatste moment. Zijn lievelings knuffeltje heb ik bij hem neergelegd, toen ik hem meenam van de dierenarts naar het crematorium. Hij was mijn vriendje en grote kameraad. De leegte is onbegrijpelijk, en had hier veel verdriet van. Ik heb een foto van Norgie op canvas laten maken, en (hoe gek het ook klinkt), praat ik af en toe tegen hem, en denk aan de leuke dingen in zijn leventje. Op deze manier verwerk ik het verdriet. Norgie is gecremeerd, en de as (samen met de as van zijn knuffeltje) staat in een mooie koker in de kamer. Als ik er aan toe ben, verstrooi ik de as op de plek waar ik samen met Norgie drie keer per dag langsliep. Dit is mijn tweede hondje, wat overleden is, en ik heb in gedachten hoe ze samen (Boefie én Norgie) aan het rennen en spelen zijn in Rainbow Bridge. Komt er weer een ander hondje? Ik ben 68, en zeg van niet. Maar ja ik weet niet, wat er nog op mijn pad komt. Hierbij wil ik iedereen die zijn huisdier moet missen heel veel strekte wensen.
Ik mis mijn hondje van 10 maanden heel erg! Ze was gezond en gisterochtend tijdens de sterilisatie operatie overleden!
Ik was net thuis, kreeg een telefoontje met de boodschap dat ze is overleden en ik kon komen afscheid nemen van haar… Ik was zo in de war. Ze zeiden dat het een lichte ingreep was???
Mijn man en ik hebben 18 februari 2022 onze lieve Berner sennen Lenny in laten slapen.
Ik word soms gek van de stilte en het verdriet.
We hebben een mooie urn en gedenkplek in de kamer, maar wat zo ik ‘m nog graag even willen knuffelen.
Hij was er altijd, en ons hele leventje was op hem gericht, we gingen lekker met m op vakantie, en we hebben enorm van hem genoten 9 jaar en 3 maanden lang, daar zijn we ook dankbaar voor.
Maar pfff wat een gemis en wat doet het pijn…
Sterkte voor iedereen…
Liefs Karin.
Ik kan niet omgaan met het verlies Van onze lieve Hond Meilo 13 jaar
Wij hebben vrijdag 13 mei 2022 echt een rotdag gehad onze hond werd plots benauwd dus gelijk de spoedpost gebeld, daar Heeft onze hond Meilo 13 jaar 2 spuiten in de spieren/pootjes (vochtafdrijving) gekregen,
en medicatie De dierenarts zei als het niet werkt moesten we bellen! Zaterdag 14 mei werd Meilo nog benauwder:'(
En moest ik de keuze maken om hem in te laten slapen waar ik nog steeds moeite mee heb :'( Toen we naar de dierenarts reden kreeg ik een paniekaanval en wou rechtsomkeert hem weer naar huis nemen maar heb mijn man niks gezegd:(
ze zou maandag bij ons thuis Meilo laten in slapen maar hij wast te benauwd dat vond ik zo moeilijk omdat Meilo ook altijd erg gestrest was als we naar de dierenarts gingen:'( ik had hem graag in zijn vertrouwde omgeving laten sterven
Ik was samen met mijn man dochter van 12 naar de dierenarts mijn zoon kon er niet tegen en wou niet mee wat ik ook respect voor heb<3
Bij de dierenarts werd het me allemaal teveel en vond het echt heel erg moeilijk om erbij te zijn in eerste instantie bleef ik erbij maar kon het niet mee aan en ben toen in de wachtkamer gaan zitten toen hoorde ik Meilo blaffen :'( de slaapprik had niet goed zijn werk gedaan dat doet me nog steeds zoveel verdriet ik ben er nog boos over! De dierenarts zei weet je zeker dat je er niet bij wil zijn en toen ben ik toch maar weer naar binnen gegaan en toen ging het erg snel :'(
We hebben Meilo mee naar huis genomen en plukjes van zijn haar af geknipt we wilden ook een pootafdruk maken maar was niet gelukt 🙁 Meilo's oogje wou niet dicht en hij was nog erg warm en toen liet mijn moeder ons ook nog schrikken want ze zei hij beweegt:'( We hebben hem in de tuin begraven maar doordat mijn moeder dat zei en Meilo nog erg warm was was dacht ik we hebben hem toch niet nog levend begraven…
Voor zijn dood was ik veel op hem aan het mopperen en daar voel ik me zo schuldig over:'( Had ik hem meer geknuffeld het is nu zo leeg kaal en kil in huis zonder hem ik weet niet hoe ik verder moet zonder hem ik kan de pijn niet uitstaan ik ben nu ook lichamelijk ziek ervan:(
Wij als gezin zijn er zo kapot van de pijn is ondragelijk en ook om je kinderen met verdriet te moeten zien breekt mijn moederhart:''( Hoe komen wij hier door heen ik weet dat het beter is voor Meilo mensen zeggen ons dat ook maar we kunnen hem niet missen onze harten liggen in duizend stukken:'''(
Wat een hartverscheurende verhalen. Ook ik heb mijn hondje in moeten laten slapen op 7 juli 2022 na 14 jaar trouwe dienst. De verhalen zijn zo herkenbaar. Ik mis mijn Fleur zo verschrikkelijk. Ik huil elke dag als ik beneden kom, als ik boodschappen ben wezen doen als ik naar bed ga. Het is zo verschrikkelijk verdrietig. ZIJ was gewoon een deel van mij. Als pup gekregen, haar opgevoed, alles. De leegte de stilte. Ik kan er niet aan wennen. Ik zeg tegen mijn omgeving, ik mis geen hond, maar ik mis MIJN Fleur. Om aan te geven dat ze een een deel was van mij, zoveel heeft betekend, in goede en kwade tijden. Zij was altijd bij mij. Ging altijd mee op vakantie. Mooie herinneringen, maar ook veel schrijven over haar en tegen haar helpen mij. Ik hou een dagboek bij en dat is fijn. Of we nog aan een ander hondje beginnen weet ik niet, want we missen HAAR. Een hond is onvervangbaar en een nieuw hondje moet ook een eerlijke kans krijgen. Jeetje wat doet dit pijn. Alles doet zeer. Afleiding helpt wel, maar vaak komt de stilte een leegheid als een boemerang terug. Dankbaar voor wat zij heeft betekend zijn we. Sterkte ook voor iedereen die met dit zware verlies te maken krijgt
Lieve Marie,
Zooooo herkenbaar!!!!!
De dierenarts in Dierenkliniek te Putten, Heeft Timo de “doodsprik” gegeven, hij ligt begraven op een speciale dierenbegraafplaats in het buitengebied van Eibergen. Hij had nierfalen, maar was nog maar 7 jaar.
Dat gemis is met geen woorden te beschrijven!!!!
Hij was echt mijn maatje, onvoorwaardelijk lief!!!!!
De glans is overal vanaf.
Ik woon alleen , hij was echt mijn maatje.
Alles staat er nog , zijn manden en zo.
Dit gevoel van gemis, gaat zo diep, met niks te vergelijken….
Heel veel sterkte en moed om door te leven, en er toch nog wat van te maken, ook al is het nu zonder je maatje.
Lieve groet, Alie
en een pootje van Timo uit de hondenhemel!
Diesel, een Boerenfox 14 1/2 jaar oud, is zaterdag thuis overleden. Als 2 jarige is ie bij mij gekomen. Een buurvrouw vroeg, na de dood van mijn vorige hond, of ik niet Diesel wilde nemen die door zijn baasje werd mishandeld en opgesloten. Had eerst geen interesse maar ben gaan kijken met mijn hond Tessa en zag Diesel, die mij sterk deed denken aan mijn eerste hondje Rixie. Dat werd hem. Een jaar lang was Diesel bang voor mannen en vertoonde lange tijd aanvallend gedrag naar honden. Uiteindelijk is dat helemaal weg gegaan en hij was de liefste hond van de wereld. Nooit een probleem gehad. Tessa verleed en heb ik Floris genomen, die helemaal gek op Diesel was. 2 jaar geleden kreeg hij artrose. Dierenarts gaf pillen met pijnstiller en rode ijzer, maar was toxisch voor oudere honden, na het lezen ben ik daarmee gestopt. Dieet, boontjes, Puur geneesmiddel en Groenlipmossel gaven steviger spieren en dat hielp geweldig, tot nu toe. Diesel wilde niet meer wandelen, bijna niet meer eten, heel veel drinken, was dement, ander gedrag, poten gingen weer in spreidstand, hij gaf aan ik wil niet meer. Dezelfde dag de dierenarts gebeld en de knoop doorgehakt. De euthanasie Dierrust ging heel mooi. Floris is van slag, mist ook zijn kameraadje. Ik ook, leeg huis. Toen hij overleden was 1 uur daarna kwam er een doodsgeur, vreemde vieze lucht bij hem vandaan. Dit heb ik na verlies dieren nog nooit meegemaakt. Normaal is dat na ca. 2 dagen. Wie weet had ie nog kanker in zijn maag denk ik nu. In ieder geval is hem verder lijden bespaard en dat voelt goed.
Onze Toller Sam hebben we vandaag in laten slapen. 13 jaar geworden maar de laatste weken was hij niet lekker. Braken, erg traag bij het wandelen en minder speels.
Bij de dierenarts een echo gemaakt en hij bleek een tumor in de milt en de lever te hebben en ook nog een buikvliesontsteking.
Medicijnen mee gekregen tegen de buikvliesontsteking maar 2 dagen daarna kon hij zelfs niet meer opstaan en lopen, uitval van de achterpoten omdat de uitzaaiingen waarschijnlijk ook al in de hersenen zaten.
Dan komt de onvermijdelijke keus die geen enkele honden liefhebber wil maken.
Maar in het belang van de hond er toch voor gekozen hem in te laten slapen.
13 jaar liefde gegeven en ontvangen gaat je echter niet in de koude kleren zitten.
Nu proberen het een plekje te geven, maar een gezellig oudjaar zal het zeker niet worden voor ons 🙁
Dank hiervoor, het helpt om erover te lezen en te praten. Frida is bijna 18 jaar bij me geweest, anderen zeggen dat we een telepathische band hadden. We hebben veel geluk dat we na zoveel jaren samen, begin deze week een prachtig liefdevol afscheid konden nemen. Ik geef mezelf een paar jaar de tijd om hierover heen te komen.
9 mei 2023
Onze Sunka, een kruising Labrador-Husky, hebben we op 28 april moeten laten inslapen nadat 3 weken eerder longuitzaaiingen waren ontdekt na hoesten met bloed opgeven. Hij is 12 jaar en 5 maand geworden. Hij was zo geweldig lief. Ik mis hem zo erg. Het is zo stil in huis.
We weten nog niet of er in de toekomst weer een hond komt want we zijn 68 en 69.